سردبیر بازتاب- در روزگاری که تنوع زبانی و فرهنگی به عنوان سرمایه‌ای گرانبها در جهان شناخته می‌شود، شنیدن سخنان ناخوشایند از زبان مقام ارشد آموزش و پرورش استان آذربایجان شرقی، آن هم نسبت به زبان ترکی، نه‌تنها تأسف‌برانگیز بلکه نگران‌کننده است.
در روزهایی که انتظار می‌رفت مسئولان آموزش و پرورش با درک اهمیت هویتی و فرهنگی زبان مادری، به خواسته‌ی مردم آذربایجان احترام بگذارند، متأسفانه شاهد ادبیاتی ناپسند از زبان مدیرکل آموزش و پرورش آذربایجان شرقی در نشست خبری اخیر بودیم.
مدیرکل آموزش و پرورش یک استان ترک نشین، به جای تلاش برای تقویت آموزش زبان مادری در کنار زبان فارسی، رویکردی تحقیرآمیز و نافی هویت قومی مردم پیش گرفته است. آیا این سخنان حاصل ناآگاهی از جایگاه زبان مادری در رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان است یا ناشی از نگاهی مرکزگرا و بی‌توجه به اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که آموزش زبان‌های محلی و قومی را مجاز می‌داند؟
وقتی مدیر یک نهاد فرهنگی و آموزشی، به جای گفت‌وگو و پذیرش خواسته‌های بحق مردم، با لحن تحقیرآمیز و نادیده‌انگاری پاسخ می‌دهد، اعتماد عمومی آسیب می‌بیند و فاصله‌ها میان مردم و نهادهای رسمی بیشتر می‌شود.
آموزش زبان مادری نه تهدیدی برای وحدت ملی، بلکه عاملی برای تحکیم آن است؛ چون انسان‌ها وقتی هویت‌شان به رسمیت شناخته شود، تعلق بیشتری به جامعه و سرزمین خود پیدا می‌کنند.
از مسئولان انتظار می‌رود به جای اظهارنظرهای غیرمسئولانه، در جهت اجرای کامل حقوق فرهنگی ملت‌ها و اقوام ایران تلاش کنند.
محمدامین رضابی
