اختصاصی پایگاه خبری بازتاب/محمد لطفی فعال رسانه ای، از دانشگاه آزاد تبریز روایت میکند، تنها سه روز به سیزدهمین سالگرد آرمیدن ۲ شهید گمنام در دانشگاه آزاد تبریز مانده است بله در ۵ اردیهشت سال ۱۳۹۱ انتظار چندین ساله دانشجویان به پایان رسید و پس از ۳ سال به آرزوی خود رسیدند و میزبان یک میزبان همیشگی شدند.
آن روز حال و هوای دانشجویان دانشگاه دگرگون شده بود و دسته دسته دانشجویان به سمت حسینیه می آمدند چراکه قرار بود رفاقتشان با شهدای گمنام عملیات والفجر ۸ تازه آغاز شود از آن اتفاق و روز ۱۳ سال است که میگذرد و هنوز هم که هنوز است میبنی دانشجویان درمیان هیاهوی دانشگاه دنبال پناهگاهی برای درد و دل هستند.
قرار بود با حضور شهدای گمنام در دانشگاه ها دانشجویان با ادبیات آن ها آشنا شوند و بدانند در نسل های گذشته چه مردانی با چه آرمان هایی جان خود را فدا کردند آری قرار بود مزار شهدا به پاتوق فرهنگی دانشجویان تبدیل شود و دانشجویان به کلاس استادی بروند بی‌آن که بخواهند استادانِ بی‌ادعای دانشگاه شده اند و درس‌شان نه در تخته های دانشگاه است بلکه در سکوتِ سنگِ مزارشان است.
حسینیه شهدای گمنام دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز که سال‌ها میزبان دانشجویان و یادآور ایثارگران بی‌نام و نشان بود چندین ماه است که درب هایش بر روی دانشجویان بسته شده است و تنها در مراسمات نمادین دانشگاه درب حسینیه برای زیارت مزار شهدای گمنام باز می‌شود.
بله عجیب است و دردناک آقایان مسئول نمیدانیم بخاطر کفپوش های جدیدی که برای حسینیه خریده اید درب حسینیه را بستید یا علت دیگری داشته است. یکی از دانشجویان در صفحه مجازی خود نسبت به مسئولان دانشگاه نوشته بود “شهدا را حبس کرده اید پشت قفل هایی که نه از عقل است نه از غیرت بدانید شهدا نه ارث پدرتان اند نه بازیچه تشریفاتتان.
شهدای گمنام، که روزی برای حفظ این مرز و بوم جان دادند امروز در دانشگاهی که باید مروج راهشان باشد به فراموشی سپرده می‌شوند و بنابر سخن مقام معظم رهبری قرار بود تشکلات حاملان ترویج آرمان های شهدا باشند اما در این میان هیچ چیز همانند سکوت و بی اهمیتی تشکلات دانشجویی به این اتفاق دردناک نیست.
شهدای_گمنام
